بعضی ها هم هستند که این مدلی اند . خدا دوستشان داشته و آمده اند سر شغلی که به آن تعلق دارند . یکی شان همین مجتبی جباری . مرد مغناطیسی تیم ملی ، کسی که با شماره 8  ، همان کاری را کرد که از یک شماره 8 انتظار داریم. مرد پاس آخر.

جباری در بازی مقابل قطر پایه گذار گل برتری ایران بود، اگرچه پاس او در درگیری با دفاع قطر به گوچی رسید. اوهمچنین در نیمه اول یک بار قوچان نژاد را در موقعیت صددرصد گل قرار دادو یکبار هم با یک پاس پشت پای شگفت انگیز نکو را دو موقعیت شوت قرارداد. اما نکته مهم بازی جباری چیز دیگری بود . اینکه او برخلاف همیشه شکننده اش این بار با سرنترس ، پایش را برای تیم ملی گذاشت . او یک بار خطای بسیار شدیدی را تحمل کرد ، به گواه این تصاویر ، مقابل خشونت حریف کم نیاورده است ...

مجتبی اعتماد به نفس فرماندهی را پیدا کرده است. این صحنه اورا در حال راهنمایی بازیکنان نشان می دهد.


دزدیدن توپ با نوک استوک .. ظریف کاری در اوج خشونت .


توپگیری و میل به خراب کردن بازی حریف. چیزی که کمتر از او دیده بودیم.


قدرت دریبل زنی مجتبی و سبک و استیل او قابل تحسین است. مثل همین صحنه...

جباری که باید در بازی لبنان باید مراقب خودش باشد و حتما به مسابقه حساس کره برسد ؛ خیلی دیرتر از استحقاقش در آستانه دروازه های جهانی است . به هرحال ممنون آقای مغز...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: